Een virtuele wereld

Afgelopen week kwam het nieuws naar buiten dat analisten van de Bank of America denken dat er een 50 procent kans is dat we in een virtuele wereld leven. Dit naar aanleiding van een uitspraak van Entrepreneur en visionair Elon Musk (bekend van o.a. Tesla en SpaceX) dat hij vroeger verhitte discussies had met zijn broertje over dit onderwerp. Uiteindelijk kwamen ze tot de afspraak dit onderwerp niet meer aan te stippen als ze samen in een warm bad zaten, omdat ze hiermee hun ultieme geluksmoment als kleine kinderen mee verpestten.

Deze openbaring geeft, behalve Elon Musk’s interessante gedachtesprongen, ook aan hoe ver we zijn gekomen met de simulatietechniek in de afgelopen 40 jaar. Bij het NLR wordt al lange tijd met simulatoren gewerkt en voor vliegtuigsimulatoren zijn we al zo ver dat de uren die een piloot maakt in de simulator gewoon meetellen voor het minimaal aantal vlieguren wat hij of zij moet maken. Ook de kwaliteit van de beeldschermen en projectoren is sterk verbeterd, hoewel ze (nog) niet de resolutie kunnen halen van het menselijk oog.

Een ander gebied waarbij perceptie essentieel is, is omgevingsmanagement. Met behulp van Virtual Reality kan je je verplaatsen in een andere wereld, en als je hier realistisch geluid aan toevoegt kan je mensen situaties laten zien die nu nog op de tekentafel liggen. Het is hierbij essentieel dat dit realistisch overkomt. Met onze eerste versie van de ‘Virtual Community Noise Simulator’ (VCNS), had je in feite twee kleine schermpjes voor je ogen. Gelukkig is deze techniek, dankzij onder andere een bedrijf genaamd ‘Oculus’, tegenwoordig veel beter en waan je je met onze VCNS echt op een andere plek. Toekomstige ontwerpen, zoals andere vliegprocedures, maar buiten de luchtvaart ook een nieuw treintracé of een windmolenpark, hebben we inmiddels realistisch nagebootst. Ieder kan voor zichzelf ervaren hoe fijn of vervelend deze situaties zijn om vervolgens nog te kunnen sturen op aanpassingen of verbeteringen. Ook kan het spookbeelden die leven, zoals windmolens zo hoog als de Eiffeltoren, wegnemen.

We zullen zien dat zo’n technologische vooruitgang ook zal plaatsvinden bij het beperken van geluidshinder door stillere vliegtuigen of treinen, aanpassingen aan de leefomgeving zodat geluid minder hard aan komt, of windmolens die minder opvallen in de omgeving. En als dit alles niet helpt, dan is er gelukkig nog de Virtual Reality, waarbij je in de toekomst ook reuk, gevoel en temperatuur mee kan worden ervaren. Dan kan je, ondanks storend omgevingslawaai, jezelf af en toe een uitstapje geven in een virtuele omgeving van … een warm bad!